Steppe Schapen met Schutkleuren

Zo en daar hebben we alweer een PC gevonden, niet alleen om foto’s te plaatsen bij het laatste bericht maar ook om iedereen weer op de hoogte te brengen van alle avonturen van Annamarie en Jos.

Ja ja, lezertjes (kijkbuiskindertjes zoals meneer de Uil zou zeggen) het was weer een spannende week, laten we snel overgaan naar waar het allemaal begon…..

Dagje Cordoba, hoe kom je dat door zonder je opnieuw te vergapen aan alleen historische gebouwen je tegoed te doen aan veel ijsjes en voor de rest WANDELEN.
Nou je gaat naar de plaatselijke dierentuin, zeer veterinair verantwoord. Na een gegronde etiologische studie luidt de conclusie als volgt: Als men dieren alleen huisvest in stimulans arme omgeving zonder soortgenoten gaat eventueel te verwachten sterotypgedrag volledig over in totale apathie. Ik heb zeldde zo’n lamme dierentuin gezien. Natuurlijk moeten we ook de factor temperatuur niet vergeten, tijdens onze anamnese en onderzoek lag deze rond de 30-35 graden celcius.
Er was trouwens wel sprake van discriminatie, waar apen en vogels heel slecht gehuisvest waren, hadden de roofdieren over het algemeen een mooi en groot verblijf.
De nasmaak aan deze dierentuin blijft dan ook wrang, ondanks de prettige prijs van slechts 2 euro 50.

Na onze laatste update uit Cordoba heeft dan ook de eerste echte tegenslag plaatsgevonden. Bij het controleren van alle tassen blijkt de mobiel van Anna kwijt te zijn, niet gestolen of gerold, maar echt domweg ergens in een hostel tussen Talampaya en Salta ergens laten slingeren. Het uizetten van de wekker was mijn taak en die heb ik iets te beperkt gehouden, daar daarna niet op te letten waar ik het lulijzer heb laten slingeren. Ondanks mijn verwoedde pogingen in mijn beste spaans aan de telefoon is de mobiel daadwerkelijk vermist en zullen we voor de verzekering in Buenos Aires bij de toeristenpolitie maar aangifte doen. Ik heb nog getwijfeld om TROS Vermist in te schakelen, maar ik denk dat zee en telefoon niet voldoende zullen vinden om als vermiste dierbare aan te zien.

Aan de andere kant een geluk dat we direct daarna de bus instapte en ons volledig weer konden gaan concentreren op slaappogingen. De volgende dag bij het ontwaken heeft het landschap het gepresteerd om tot bij aankomst in Puerto Madryn niet te veranderen. Alleen maar Patagonische Steppe, hier en daar een lichte glooiing, maar voor de rest helemaal niets……7 uur lang dorre struiken en vooral strak blauwe lucht en zon.
Bij het bereiken van Puerto Madryn ging me hartje wel even over, voor het eerst een 2 maanden tijd zowel de Grote Oceaan als de Atlantische Oceaan gezien, zonder dat ook maar dekzwabber ben. M’n opa zal trots zijn..hahahaha
In Puerto Madryn, een leuk hostel gevonden bij een olijke dike jood. Prima kamer, ontbijtje erbij en zelf weer kunnen koken.(scheelt weer geld) Dezelfde avond ook nog even flink excursies vergeleken en na veel soebatten (om in de joodse sfeer blijven) 2 excursie voor de komende dagen uitgezocht inclusief een aantrekkelijke korting!

De 1e dag excursie – 14 februari
Pensiula Valdes, een prachtig schiereiland ten noorden van Puerto Madryn, ‘s ochtends opgepikt bij het hostel (wat een service) en gaan met de banaan. Na het paseren van de toegangspoort van dit ofíciele nationale park dat tevens op de UNESCO lijst staat krijgen we uitleg van onze gids.
Hij begint met een veterinair verantwoord verhaal, op het eiland zijn veel boerderijen die zich alleen maar bezig houden met het fokken van Merino-schapen voor de wolproductie, de opbrengst per schaap is ongeveer 5 tot 6 kilo per jaar bij de jaarlijkse scheerbeurt. Daar ook het schiereiland alleen maar sprake is van patagonische steppen en de graastechniek van de Merino niet erg fijnmotorisch is (trekt de hele graspol eruit) is de graasdruk hier 1 schaap per 3 hectare. In ieder geval genoeg ruimte omzicht te bewegen. Het waarnemen van de schapen is daarintegen vanuit ons busje vrij lastig. Ik constateer dat de aflandige wind een zandbeslag legt op de schapen waardoor ze niet opvallen, een schutkleur dus. Enorm handig tegen de eventuele poema’s alhier.
Na een stop bij de boaconstrictor die een olifant opeet (voor degene die niet weten wat ik bedoel, lees het boek de kleine Prins van Antoine St. Exupèry). Gaan we opweg naar de hoofdactiviteiten van deze dag. Als eerste een bezoek aan de zeeolifanten, mooie dikke luie dieren, waar we graag een vergelijking mee maken als we iewat stevige mensen op het strand zien. Het mannetje had naast wat vinbewegingen, een stukje kruipen en wat geschreeuw weinig in petto.
De derde stop werd gemaakt deze dag op Puenta Norte. Naast een vrijgrote zeeleeuwen kolonie met onderandere vele jankende pups ook een Free Willy!!! Jah we hebben een heuse orka gespot. Deze jongeheer of dame zwemde op en neer rond de kust lijn in afwachting van een moment om ¨aan te spoelen¨ en een heerlijke jonge zeeleeuw te grazen te nemen. We hebben helaas geen aanval gezien en het heen en weer zwemmen kan wel 4 uur duren. Opzich een gemiste kans, maar goed National Geographic zit soms wel een maand te wachten om een aanval goed in beeld te krijgen.
Deze excursiedag wed besloten met een boottrip, eerst opnieuw zeeleeuwen bekijken die heerlijk lagen te pitten, een potje aan het kibbelen waren, of zoals de jognste aan het janken. Bij de boottrip zat ook een snorkeltochtje. In een leuke inham werd de boot aangelegd en hebben Anna en ik de zeebodem wat bestudeerd, daar het laag water was helaas geen dieren om mee te zwemmen, tenzij je een krab als dier beschouwt.
Naast deze dieren ook veel guanco´s, wat pinguins (later daar mee over) en een buideldier zien oversteken.

Dag 2- Excursie Pinguin!

Jaaahh pinguins kijken en niet zomaar een aantal, wel heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel veeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel. Wel meer dan 600.000. Opnieuw deze ochtend opgepikt door het busje en opweg naar Puerto Tombe, daar waar de grootse continentale penguin kolonie leeft. Eerst onderweg naar de dolfijnen kijken, ook weer met de boot de zee op. Daar aangekomen gingen 30 kleine zwart met witte ¨net panda’s¨ dolfijnen met de boot spelen. Vet gaaf om foto’s te maken van de sprongen. Ze naderde tot op enkele cm van de boot, helaas een iewat hoog rond maakte het niet mogelijk om ze aan te raken.
Hierna door naar de pinguins! Hier kregen we 1,5 uur de tijd om rond te wandelen en foto’s te schieten. Wel oppassen want de pinguins hebben vrijspel en zijn nog al agressief als ze zich bedrijgd voelen. Ook uitkijken dat ze niet in een keer uit hun hol schijten, want dat doen ze met nogal wat kracht.
Aangekomen bij de kustlijn zien we dat Scheveningen niets is bij dit, wat een drukte! Onvoorstelbaar en waarschijnlijk met foto ook niet over te brengen.
Wat wel vreemd was, de temperatuur van 25 graden, lama-achtige en nandoes (kleine struisvogels) in combinatie met de pinguins.
Na deze zwartwitte uitstap zijn we op de terug weg nog wezen highteaen in Gaiman, een Welsh dorp midden in een groene vallei op de steppe, hier in Argentinie.

Bij terugkomst zoals alle dagen weer heel snel in slaap gevallen…. Het is echt mooi, veel maar ook vermoeiend. Gelukkig gaan we vanaf straks naar het noorden om wat rustiger aan te doen, vandaag hebben we al een voorproefje genomen met een strand en internetdagje!

Ik ga nu echt stoppen… anders valt men nog in slaap bij dit enorm lange verhaal…
De laatste update zal uit BA weer komen, waar Anna en ik over een week helaas al weer afscheid moeten nemen van elkaar en van dit prachtige land…

Hasta Luego!!