Oliebollen in de Zon!

Een update kan soms niet snel genoeg komen, daar mijn vorige update ruim 2 weken op zich liet wachten, nu maar eentje wat sneller!
De afgelopen week was leuk, druk en vooral warm! Het weer is vandaag wel wat minder, maar de afgelopen dagen niets anders dan zon en een temperatuur van ruim 25 graden. Gelukkig waait er met enige regelmaat een windje van zee voor de verkoeling.

De dagen voor de jaarwisseling, behalve me vermaakt op het kantoor ook inkopen gedaan voor oliebollen... want een jaarwisseling zonder oliebollen is geen jaarwisseling.
Op de 31e ‘s middags aan de slag en zo rond de klok van 5en 65 mooie grote oliebollen, waarbij de vormgeving niet altijd perfect was, maar de smaak en de gaarheid wel!
De jaarwisseling zelf bij Guti en Bruno gevierd, zoals in Chili gebruikelijk weer met veel eten. Ik had bijkans een maagoverlading. Op het momentsupreme geen vuurwerk hier, is namelijk verboden. Ik kon toch nog een verdwaalde SOS pijl constateren, maar dat was het dan ook. Ik vond het maar niks zonder knallen en vuurwerk van jaar wisselen, gelukkig was er wel champagne en natuurlijk me eigen gebakken oliebollen.
Twee typische Chileense gebruiken na 12en, elkaar knuffelen en met koffers rond je huis rennen als offer voor goede reizen aankomend jaar. Nou ga ik een beetje reizen dus maar 2 rondjes gerend. Feest zat ervoor mij en Ann niet meer in, want we zaten echt vol...

De volgende ochtend, naast dat het 1 januari was ook 6 nieuwe aanwinsten. Puppies van 1 of andere zwerfhond. Okay best leuk, maar we zijn blij dat we alweer 5 van de 6 kwijt zijn. Niet alleen hun uitwerpselen irriteerde al vlug, ook de klaagzang naar hun moeder was niet bijster leuk tijdens de nachtelijke uren.
Natuurlijk ook weer, nu ik de kans heb aan het strand gelegen op de 1e januari. Heerlijk zonnen en een beetje pootje baden, mijmerend over Nederland al waar vele nieuwjaarsduiken waren afgelast vanwege de kou. Haha daar heb ik geen last van....

Vrijdag tussen het weekend maar vrij gehouden en verder met de uitwerking van mijn reisplan naar Argentinie. Eindelijk ook mn busticket voor de reis geboekt, een prima stoel gevonden die ook als bed kan functioneren.

Dit weekend op zaterdag naar Bomb-Fucking-Nowhere gegaan zoals Ann het uiteindelijke noemde. Het plan was naar Panguipulli, ongeveer 2uur ten noordoosten van Valdiva. Na een reis die redelijk te doen was en na de informatie bij de toeristenkiosks opnieuw met de bus. Bestemming: Neltume om aldaar de prachtige watervallen te gaan bekijken. Het plaatje in de shop beloofde veel, maar ik neem hier advertenties met een korrreltje zout. Dat is 1 ding waar Chilenen goed in zijn; het adverteren, zelfs van een spectaculaire afdaling van 2 meter wordt een even zo groot billboard gemaakt.
Maar goed op weg naar het desbetreffende gat, langs het meer Panguipulli met uitzicht op een nabijgelegen vulkaan, het was meer dan genieten, zelfs toen de verharde weg ophield te bestaan. Na 2,5 uur !!!! Aangekomen in Neltume, echt een spookstad zoals je die in goede en slechte Amerikaanse films ziet. Totaaaaaaaaaaaaaaaaaaal uitgestorven, de buschauffeur keek gek op dat we hier er uit wilden. In het spookstadje zelf waren we vast de eerste toeristen van het nieuwe jaar. Nadat we even het monument hadden bekeken voor de doden en vermisten tijdens de vuile oorlog gedurende 1 van de vele militaire regiems op weg naar het park. Het plaatje loog er niet om de Salto’s van Huilo-Huilo en El Poema zijn echt indrukwekkend en vrijwel niet aangetast door enige uitbuiting van toerisme... Heerlijk in het park gewandeld en genoten van het natuurgeweld. Zelfs nog even gepoedeld, skinnydippen durfde we niet aan, nadat we vrijdag gehoord hadden dat op het stuk waar ik en later ook Ann in Pucon geraft hadden een dode was gevallen
Ook weer natuurlijk terug met de bus. Wel op tijd in het dorpje zijn, want het was de enige bus terug vanuit dit gat op zaterdag, anders kun je maar zo tot maandagmiddag moeten wachten.
De bus was ditmaal van iets mindere kwaliteit als de voorgaande en ik moest dan ook mn hartje vasthouden en blijven hopen dat we zonder panne terug zouden komen in Panguipulli. Uiteindelijk pas rond 11en weer terug in Valdivia, voor 3 uur wandelen en watervallen bekijken meer dan 10 gereisd, acht jah tis maar tijd.

De rest van de dagen vul ik tegenwoordig in ook met een beetje fietsen, want de kilo’s eten blijven niet onopgemerkt. Niet dat ik dichtgroei, maar toch een beetje veel eten moet ergens gecompensserd worden. Zondag maar weer eens de fiets gepakt op weg naar het welbekende Niebla, ze hebben niet alleen een kust hier, maar ook een fort. En waar een fort is in de wereld zijn vast ook Nederlanders geweest. Jeps in het plaatselijke museum dat gewijd is aan de forten is natuurlijk een Nederlandse hoek, inclusief portretten en landkaarten uit het Gronings en Amsterdams museum. Helaas zijn de Nederlanders hier alleen een beetje geweest om de piraat uit te hangen en de Spanjaarden een beetje pesten.

Veel te doen geweest de afgelopen week, daarom deze week maar even balansen, relaxen energie steken in het schrijven van de introductie voor mijn onderzoeksverslag.

Om deze toch al lange update nog een beetje te verlengen en ook om de lezer (u) nog iets meer te amuseren wat wetenswaardigheden over Chili en de Chilenen.

• Ahh hier zijn veel vrouwen op jonge leeftijd zwanger, als je een score haalt in de binnenstad van minder als 2 zwangere vrouwen per 10 minuten die ogenschijnlijk jonger dan 25 jaar zijn heb je een slechte dag. Mogelijk ligt hier de Katholieke kerk aan ten grondslag gecombineerd met een nietwetenheid en een losgeslagen sexuele moraal.
• Chilenen kennen vrijwel geen tijd, te laat komen is een nationale volkssport
• Gezond eten is ook uitzonderlijk, je moet vaak naar immigrantengezinnen om een beetje fatsoenlijke groente of salades voorgeschoteld te krijgen. Een beetje advocado op de completo of een verdwaalde wortel in de cazuela-soep is het enige groen wat voorbij komt
• Als je iemand tegenkomt op straat die kent, niet alleen maar een beleefde knik of hoi. Nee de vrouwen een zoen op de wang, de mannen een hand en een vriendelijke schouderklop. Daarna nog even een praatje, je bent zo weer 10 minuten kwijt, maar tja het is maar tijd.
• Ritueel slachten/thuis slachten mag hier gewoon nog. Je koopt een lam, zet het ff in de tuin en steekt de asado (BBQ) aan. Daarna knoop je hem zelf op aan een stevige balk of tak. Hierna even skinnen en de orgaantjes verwijderen. Ons ex-wollige vriendje gaat daarna op het spit en binnen 4,5 uur zijn de droevige schapenoogjes en zijn ziel in de schapenhemel en ligt zijn achterbout als een blok op je maag.

Ciao Jos